மதமும் பண்டிகைகளும்

தலைவரவர்களே! சகோதரர்களே! இன்று மூன்று விஷயங்களைப் பற்றி பேச நான் தலைவரால் கட்டளை இடப்பட்டிருக் கின்றேன். 1. சீலையம்பட்டியில் 69 பேர்கள் மகம்மதியரானது. 2. சரஸ்வதி பூஜை. 3. நெல்லூர் மகாநாடு.

முதலாவது விஷயமாகிய ஆதிதிராவிடர்கள் மதம் மாறி மகம்மதியரான விஷ யத்தைப் பற்றி சில வார்த்தைகள் சொல்ல விரும்புகின்றேன்.

முதலில் மத சம்பந்தமான என்னுடைய அபிப்பிராயம் என்னவென்றால், எந்த மதமானாலும் அதன் கொள்கைகள் எவ் வளவு மாறுபட்ட அபிப்பிராயமுடையவை யானாலும் அந்த மதமும் கொள்கைகளும் மனிதனுடைய இவ்வுலக வாழ்க்கைக்கு அவனுடைய பிரத்தியட்ச அனுபவத் திற்காக வகுக்கப்பட்ட கொள்கைகளு டையன என்றால் அதைப் பற்றியோசிக்க நான் எப்போதும் தயாராயிருக்கின்றேன்.

அப்படிக்கின்றி மதமும் அதன் கொள்கைகளும் மேல் லோகத்திலோ அல்லது கீழ் லோகத்திலோ அல்லது செத்த பிறகு சூட்சும சரீரத்துடனேயோ அனுப விக்கும் அனுபவத்திற்காகவே ஏற்படுத்தப் பட்டது என்றால் அது எப்படிப்பட்ட மதமானாலும் யார் செய்ததானாலும் அதற்கு என்ன ஆதாரம் சொல்லுவதா னாலும் நான் அதைக் கண நேரம் கூடத் திரும்பிப் பார்க்கமாட்டேன்.

இது விஷயத் தில் என்னைப் பற்றி யார் எப்படி நினைத்துக் கொண்டாலும் எனக்கு அதைப் பற்றி கவலையில்லை- ஏனெனில் இந்தப்படி நினைப்பதற்கு எனக்குப் பூரண சுதந்திரம் இருக்கின்றது என்று நினைக்கின்றேன். அதோடு எந்த லோகத்திலானாலும் இந்த உலக வாழ்க்கை அனுபவத்திற்கு விபரீத மான பலன் இருக்க முடியுமாவென்றுங் கருதுகின்றேன்.

இதை அனுசரித்தே தான் இவ்வாரத்தில் சீலையம்பட்டியில் 69 பேர்கள் மகமதியரான விஷயத்தைப் பற்றி எனது மகிழ்ச்சியைத் தெரிவிக்க சில வார்த்தைகள் பேசப்போகின்றேன், சகோ தரர்களே! 69 ஆதிதிராவிடர்கள் மகம் மதியர்களாகிவிட்டதால் அவர்களுடைய பாவங்களெல்லாம் மன்னிக்கப்பட்டு விட்டதென்றோ அவர்களுக்கு மோட்ச லோகம் கூப்பிடும் தூரத்திற்கு வந்து விட்டதென்றோ கடவுளோடு கலந்து விட்டார்கள் என்றோ கருதி நான் மகிழ்ச்சி அடையவில்லை.

இவைகளை நான் ஏற்றுக் கொள்ளுவதும் இல்லை. மற்றவர்கள் நம்பும்படி சொல்வதும் இல்லை. அன்றியும் ஒரு மனிதன் மதம் மாறுவதால் அவனுடைய செய்கைக்கும் எண்ணத் திற்கும் தகுந்த பலன் அடைவதில் வித்தியாசமுண்டென்பதை நான் ஒப்புக் கொள்வதில்லை. எந்த மதக்காரனாயிருந் தாலும் தனது செய்கைக்குத் தகுந்த பலன் ஒன்றாகவேதான் இருக்கும்.

இந்துவா யிருந்து பசுவைக் கொன்றால் பாவம் என்றும் மகம்மதியனாயிருந்து பசுவைக் கொன்று தின்றால் பாவமில்லை என்றும் மதத்தின் காரணமாகக் கருதுவது மூடநம்பிக்கையே ஒழிய இரண்டுவித அபிப்பிராயத் திலும் அர்த்தமே இல்லை.

உலகத்தில் உள்ள சகல மதங்களும் மூடநம்பிக்கையின் மீதே கட்டப்பட்டி ருகின்றது. ஆகையால் பாவபுண்ணியத் தையும் மோட்ச நரகத்தையும் ஆதாரமாய் வைத்தும் நான் மகிழ்ச்சி யடையவில்லை மற்றென்னவென்று கேட்பீர்களேயானால் இந்து மதம் என்பதிலிருந்து மதம் மாறின தாக சொல்லப்படும் 69 - ஆதிதிராவி டர்களும் பிறவியின் காரணமாக அவர் களுக்குள்ள இழிவிலிருந்து விடுதலை அடைந்ததோடு பாமரத் தன்மையும் காட்டுமிராண்டித்தனமுமான மிருகக் பிராயத்திலிருந்தும் அறியாமையிலிருந் தும் சிறிது விடுதலை அடைந்தவர் களானார்கள் என்பதற்காகவே மகிழ்ச்சியடைகின்றேன்.

அதாவது, மேற்கண்ட 69 பேர்களுக் கும் தீண்டாமை என்பது போய்விட்டது. இனி ஒருவன் அவர்களைப் பறையன், சக்கிலி, சண்டாளன் என்று இழிவாய்க் கூறமுடியாது. அவர்களும் மற்றவர்களை சாமி சாமி புத்தி என்று கூப்பிட்டுக் கொண்டு தூர எட்டி நிற்க வேண்டியதில்லை. மற்ற மனிதர்களின் காலில் விழுந்து கும்பிட வேண்டியதில்லை. ஊரை விட்டு வெளியில் குடி இருக்க வேண்டியதில்லை. குளிக்கத் தண்ணீரில்லாமல் குடிக்க தண்ணீரில்லாமல் திண்டாட வேண்டியதில்லை. வண்ணான், நாவிதன் இல்லாமல் அழுக்குத் துணியுடனும் கரடி போல் மயிர் வளர்த்துக் கொண்டும் பார்ப்பவர்களுக்கு அசிங்கமாகத் தோன்றும்படி வாழ வேண்டியதில்லை.

இனி எந்த பொதுத் தெருவிலும் நடக்கலாம்; எந்த வேலைக்கும் போகலாம்; யாருடனும் போட்டி போடலாம்; அரசியலில் சமபங்கு பெறலாம்; மதசம்பந்தமாகவும் இனி அவர்கள் தங்கள் கோயிலுக்குள் போகத் தாராள உரிமை உண்டு. வேதம் படிக்க உரிமையுண்டு. இவ்வளவையும் விட, இனி அவர்கள் கல்லையும், செம்பையும், கூடையையும், முறத்தையும், விளக்கு மாற்றையும் கடவுள் என்று வணங்க வேண்டியதில்லை.

மற்றும், அவர்கள் பாடுபட்டுச் சம்பாதித்த சிறிது பணத்தையும் கடவுளுக்கென்றும், கல்லுக் கென்றும் கருமாதிக் கென்றும் செலவு செய்யவேண்டியதில்லை. எனவே, இவர்கள் பொருளா தாரக் கஷ்டத்திலும் அறிவு வளர்ச்சித் தடையிலும் சமுக இழிவிலும் சுயமரியாதைக் குறை விலும், அரசியல் பங்கு குறைவி லிருந்து ஒருவாறு விடுதலை அடைந்துவிட்டார்கள் என்பது போன்றவைகளை நினைக்கும் போது மகிழ்ச்சியடையாமலி ருக்க முடியவில்லை.

ஏனெனில், தீண்டாமை நெருங்காமை, பார்க்காமை, பேசாமை முதலா கிய சகிக்க முடியாத கொடுமை கள் முதலாவதாக மதத்தின் பேரால், வேத சாஸ்திரங்களின் பேரால், கடவுள்களின் பேரால் உள்ளவை எல்லாம் அடியோடு நீங்க வேண்டும் என்கின்ற தீவிர ஆசையே இம்மாதிரி நினைக்கச் செய்கின்றது. இம்மாதிரி சுமார் ஆயிரம் வருஷங்களாக நினைத்துக் காரியத்தில் நடந்த பெரிய வர்கள் தான் இன்றைய தினம் இந்தி யாவில் 8 கோடி மகமதியர்களாகவும் ஒரு கோடி கிறிஸ்தவர் களாகவும் இருக்கின் றார்கள்.

இல்லாவிட்டால் இந்தியாவில் இவ்வளவு மகம்மதியர்களும் கிறிஸ்தவர் களும் எங்கிருந்து வந்தார்கள்? இந்த எண்ணிக்கையை பார்த்து பயந்தே நானும் திருவாளர்கள், தங்கபெருமாள், ஈஸ்வரன், மாரியப்பன் முதலியவர்களும் கோயம் புத்தூர் ஜெயிலிலிருக்கும் போதே ஜெயி லில் இருந்து விடுதலையானதும் தீண் டாமையை அடியோடு ஒழித்து விடுவ துடன் இந்து மதத்திலிருந்து கிறிஸ்தவ மதத்திற்குப் போனவர்களை எல்லாம் திரும்பவும் இந்துக்களாக்கும் முயற்சியில் வேலை செய்வது என்று முடிவுகட்டிக் கொண்டு வந்தோம்.

நாங்கள் வெளிவந்ததும் திரு.காந்தி கைது செய்யப்பட்டு சிறைசென்று விட்ட தால் இந்த சமயத்தில் ஒத்துழையாமை விட்டுப் போகக் கூடாது என்று சில பார்ப்பனத் தலைவர்கள் கேட்டுக் கொண்டதால் மறுபடியும் காங்கிரஸ் வேலையை செய்தோம். பிறகு குருகுல நடவடிக் கையும் அது சம்பந்தமாக பார்ப்பனத் தலைவர்கள் மனப்பான்மையும் அவர்களது உள் எண்ணத்தையும் தெரிந்த பிறகு இந்து மதமே அடியோடு அழிக்கப்பட வேண்டும் என்கின்ற முடிவுக்கு வந்துவிட நேர்ந்தது.

அதன் பேரில் இந்து மதத்தை விட்டாலும் பிறகு தங்களுக்கு ஏதாவது ஒரு மதம் இருந்துதான் தீர வேண்டு மென்று கருதும் மக்களுக்குக் கிறிஸ்துவ மதத்தை சிபாரிசு செய்யலாமா? மகம்மதிய மதத்தைச் சிபாரிசு செய்யலாமா? என்று கருதியோசித்து பார்த்தேன்.

கடைசியாக கிறிஸ்தவ மதமும் நமது நாட்டில் நான் பார்த்தவரை அதுவும் மற்றொரு பார்ப்பனிய மதமாகவே காணப்பட்டது கிறிஸ்துவ மதப் பிரச்சாரத்தின் கருத்தெல்லாம் அரசியல் விஷயத்தை அடிப்படையாகவும், அந்தரங்க லட்சியமாகவும் கொண்டு செய்யப்படுகின்றதே ஒழிய மக்கள் சமத்துவத்தையோ ஒற்றுமையையோ கொண்டதாகத் தெரியவில்லை என்கின்ற முடிவிற்கு வரவேண்டியதாயிற்று.

எப்படியென்றால் இன்றைய தினமும் கிறிஸ்துவ மதத்தில், பறக் கிறிஸ்தவன், சக்கிலிக் கிறிஸ்தவன், வேளாளக் கிறிஸ்தவன், உடையார் கிறிஸ்தவன், நாயுடு கிறிஸ்தவன், நாடார் கிறிஸ்தவன், பார்ப்பனக் கிறிஸ்தவன் என்கின்ற பாகுபாடுகளும் குடியிருப்பு வசதி வித்தியாசங்களும் சர்ச்சு முதலிய பிரார்த்தனை இடங்கள் வித்தி யாசம் காணப்படுவதைப் பார்ப்பதால் நன்றாய் தெரியவரும். ஆகையால் மகம்மதிய மதத்தைத் தழுவுவதினால்தான் தீண்டாதவர்களுக்கு இதுசமயம் சீக்கிரத்தில் உடனேயே சமுக சமத் துவத்தை அளிக்க முடியும் என்று கருது கிறேன். இந்த நிலை நமக்கு ஏற்படாமல் இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக நான் எவ்வளவோ பாடுபட்டு பார்த்தேன்.

ஈரோடு தேவஸ்தானத்தில் சகல இந்துக்களுக்கும் கோயில் நுழைவு தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டதின் பேரில் சில மேல்ஜாதிக்காரர்கள் என்பவர்களும், வெள்ளைக்கார அதிகாரிகளும் பார்ப்பன அதிகாரிகளும், நடந்து கொண்ட மாதிரியானது எனக்குத் தீண்டப்படாத மக்களுக்குச் சமத்துவம் கொடுப்பதற்கு அவசரமாய் இதைவிட வேறு வழியில்லை என்கின்ற முடிவு ஏற்படுத்தச் செய்து விட்டது. நமது நாட்டில் ஜாதி வித்தியாசம் ஒழியவும் சமத்துவம் ஏற்படவும் வெள்ளைக் காரர்களும் சிறப்பாக பாதிரிமார்களும் சுலபத்தில் சம்மதிக்கமாட்டார்கள்.

ஆகையால் தீண்டாமை முதலிய கொடுமை ஒழிய வேண்டும் என்கின்ற கருத்து உள்ளவர்களுக்கும் ஒற்றுமையை எதிர்பார்க்கும் கருத்து உள்ளவர்களுக்கும் மக்களுக்கு சுயமரியாதை உணர்ச்சியை ஊட்ட வேண்டும் என்னும் கருத்து உள்ளவர்களுக்கும் நமது நாட்டில் இப்போது உள்ள முக்கிய வேலை முதலில் தீண்டப்படாதவர்கள் மகமதியாராவதை ஆட்சேபியாதிருப்பதேயாகும் என்பது எனது தாழ்மையானதும் கண்ணியமானதுமான அபிப்பிராயம். நிற்க, சிலர் மகமதிய மதம் முரட்டுச் சுபாவத்தை உண்டாக் குகின்றது என்று எனக்கு எழுதியிருக் கிறார்கள். அது வாஸ்தவமானால் தீண்டப்படாதவர்களுக்கு அவர்களது தீண்டாமை ஒழிய மகமதிய மதத்தைச் சிபாரிசு செய்வதற்கு அதுவே ஒரு நல்ல காரணம் என்று கருதுகிறேன்.
இப்பொழுது நமது தீண்டப்படாதார்கள் தங்கள் தீண்டாமை நிலை நிற்கும்படி தாங்களாகவே அளவுக்கு மீறி ஒடுங் குகிறார்கள். காலில் விழுந்து கும்பிடு கிறார்கள். அடிக்க அடிக்க ஓடுகிறார்கள். கீழ்ப் படியவே  தங்களைக் கடவுள் பிறப் பித்திருப்பதாய் கருதுகிறார்கள்; எவ்வளவு திட்டினாலும் ரோஷப் படுவதே இல்லை; கோபிப்பதேயில்லை; முரட்டு சுபாவம் இல்லாத இந்துமதம் இவர்களை இப்படிச் செய்துவிட்டதால் தங்களைப் பிறர் இழிவு படுத்துவது தங்களுக்குத் தெரிவதில்லை.

ஆதலால், மகம்மதிய மதம் முரட்டு சுபா வத்தை உண்டாக்குவது உண்மையானால் அதில் சேர்ந்த இவர்கள் இனிமேலாவது இவ்வளவு தாழ்மையாக நடந்துகொள்ள மாட்டார்கள் அல்லவா? மற்றவர்களும் அவர்களது முரட்டு சுபாவத்தைக் கண்டு பயந்து மரியாதையாய் நடந்து கொள்ள இடமேற்படும் அல்லவா? அன்றியும், மகமதியர்களைப் பற்றி இந்து மதத்தின் சார்பாய் இந்துக்கள் நினைத்துக் கொண்டிருந்ததென்னவென்றால், துருக்கியர் மிலேச்சரென்று மிக்க தாழ்ந்தவர்கள் என்றும் கருதிக் கொண்டிருந் தார்கள்.

அதற்கு ஆதாரமாய் இப்போதும் இந்து சாஸ்திரமும் நிகண்டும் இருக்கிறது. ஆனால், தீண்டப்படாதவர்களைப் போலவே மகம்மதியர்களும் ஒடுங்கி இருந்திருப்பார்களானால் இந்தியாவில் இந்து தீண் டப்படாதார் 6 கோடியும், மகம் மதியர் தீண்டப்படாதார் 8 கோடி யும், என்று சொல்ல வேண்டிய தாய் இருந்திருக்கும். இப்போது அந்த நிலை மாறியிருப்பதற்கு மகிம்மதியர்களின் முரட்டு சுபாவம் என்று சொல்லக் கூடாதா னாலும், ஒடுங்க முடியாத தாழ்மையையும் இழிவையும் ஒப்புக் கொள்ள இஷ்டமில்லாத தைரிய சுபாவம் என்றாவது சொல்லியாக வேண்டும்.

அந்த சுபாவம் இப்போதுள்ள தீண்டப்படாதவர்கள் என்பவர்களுக்கு வந்துவிட்டால் கூடப் போது மானது என்றும், மதம் மாற வேண்டிய அவசிய மில்லை என் றும் சொல்லலாம். ஆனால் அவர்கள் இந்துக்களாக இருக் கும் வரை சுலபத்தில் அவர் களுக்கு அந்தச் சுபாவம் வராது என்பதோடு மேல் வகுப்பார்கள் என்பவர்கள் சுலபத்தில் வர விடமாட்டார்கள் என்றே சொல்லுவேன்.

ஆகையால் இந்து சமுகத்தில் உண்மையான சமத்துவமும் ஒற்று மையும் ஏற்படும் வரை தீண்டப் படாதவர்கள் கும்பல் கும்பலாய் மகம்மதியர் ஆவதை தவிர வேறு மார்க்கமில்லையாதலால் நாம் அதை ஆட்சேபிக்க முடியாதவர் களாய் இருக்கிறோம் தவிரவும், மதத்தினிடத் திலோ, இந்து சமுகத்தினிடத்திலோ கவலையுள்ளவர்களுக்கு இதனால் ஏதாவது சங்கடம் இருப்பதாயிருந்தால் அவர்கள் தாராளமாய் வெளிக்கிளம்பி வந்து தீண்டப்படாத மக்களுக்கிருக்கும் கொடு மையையும் இழிவையும் நீக்க முன் வரட்டும்: அவர்களோடும் எப்போதும் ஒத்துழைக்கத் தயாராயிருக்கின்றேன். மற்றபடி வீண் சோம்பேறி ஞானம் பேசிக் கொண்டிருப்பதனால், இனி யாதொரு நன்மையும் அடைய முடியாது.

அந்த காலம் மலையேறிவிட்டது. ஆதலால் உண்மை நாடுவோர் சங்கத்தின் இன்றைய கூட்ட மானது சீலையம்பட்டியில் இந்துக்களில் உயர்ந்த வகுப்பார் என்பவர்களின் கொடுமையைச் சகிக்க மாட்டாமல், மகம்மதிய மதத்தை தழுவினதின் மூலம் தங்கள் இழிவிலிருந்து விலகிய 69 ஆதி திராவிடர்களை மனமாரப் பாராட்டுகின்றது என்கின்ற தீர்மா னத்தை நான் பிரேரேபிக்கின்றேன்

மத்தியில் ஒருவர் மகம்மதிய மதத்தில் உள்ள கோஷா முறையைப் பற்றி உங்கள் அபிப்பிராயம் என்ன என்று ஒருசீட்டு எழுதி அனுப்பினார்கள். அதற்கு திரு.ஈ.வெ.ராமசாமி தான் பதில் அளிப்பதாக முன் வந்து பேசியதாவது:- கோஷா முறையை தான் ஒப்புக் கொள்ளுவதில்லை. சில படித்த மகம்மதிய கனவான்கள் கோஷா முறை குரானில் இல்லை என்று சொன்னார்கள் என்றும், தான் இங்கு குரானைப் பற்றி ஒரு வார்த்தையும் பேசவரவில்லை என்றும் இந்த நாட்டில் கோஷா இல்லாத மகம்மதிய பெண்கள் அநேகர் இருக்கிறார்கள் என்றும், மலையாளத்தில் 100-க்கு 75 மகம்மதிய பெண்களுக்குக் கோஷா இல்லை என்றும், தஞ்சை, திருச்சி, திருநெல்வேலி,

ராமநாதபுரம் இந்த பக்கங்களில் காடுகளில் வேலை செய்வதைப் பார்த்ததாகவும் எனக்குத் தெரிந்தவரை கோஷா ஒரு அந்தஸ்தாக கருதப்படுகின்றதே தவிர முழுவதும் மதக் கட்டளையாகக் கருதுவதாகச் சொல்ல முடியாது என்றும், இப்பொழுது அந்த மதத்தில் சேர்ந்த பெண்கள் கோஷாவாயில்லாவிட்டால் தள்ளிவிட மாட்டார்கள் என்றும், விதவா விவாகம், கல்யாணரத்து, பெண்கள் படிப்பு, சொத் துரிமை ஆகியவை பெண்களுக்கு அந்த மதத்தில் இருப்பதால் கோஷா ஒரு சமயம் இருந்தாலும் அந்த கஷ்டத்தைவிட பல பங்கு மேல்பட்ட அதிக லாபமிருக் கின்றது. அன்றியும், துருக்கியைப் போலும் ஆப்கானிஸ் தானத்தைப் போலும் இங்கும் சமீபத்தில் சீர்திருத்தம் ஏற்படலாம் என்கின்ற நம்பிக்கை இருக்கின்றது என்று சொன்னார்.

- குடிஅரசு - சொற்பொழிவு - 20.10.1929